We leiden massaal aan sociale obesitas

Ontdek hoe audio platformen ons weer leren communiceren en hoe merken hierop kunnen inspelen.

Hoe audio platformen onthullen hoe communicatief arm we zijn

Social media had ooit als doel om onze sociale contacten te verrijken. Lees goed: de manier waarop we sociaal zijn.

Met de opkomst van audio platformen wordt pijnlijk zichtbaar hoe het tegenovergestelde bereikt is in de afgelopen jaren. We zijn vergeten wat echt sociaal contact is, hoe communicatie voor dit ‘social’ tijdperk eigenlijk echt was. Hoe we in taal (geformuleerde woorden) verwoorden wat we denken, voelen, proeven, zien, horen en ruiken. Taalarm heeft social media ons gemaakt. Zo intens gefocust op onszelf en wat we zelf willen overdragen dat we volledig vergeten zijn hoe we in gesprek tot verbinding komen met elkaar.

Als je me al even volgt, weet je inmiddels dat ik verzot ben op de audio platformen als Clubhouse en Greenroom. Waarom? Audio brengt het ouderwetse gesprek, normen en waarden en inhoud weer terug naar de middelen die we nu al jaren inzetten om publiek te vinden, binden en raken. De potentie die dit type medium naar de markt brengt zijn wereldveranderend. Branding, marketing, pr en communicatie gaan een totaal nieuw geschiedenis boek schrijven; if done properly and right.

Sociale obesitas

Wat audio me tot dusver ook heeft laten zien is waarom we nog een lange weg te gaan hebben, om het succesvol in te zetten. Want ons vermogen tot communiceren en meer te doen dan te liken, te swipe uppen, te commenten met “🙏🏾“ “🙌🏾“ En “Topper!” wordt behoorlijk op de proef gesteld. De wereld van oneindig consumeren, swipen en verloren je dag in te gaan, heeft geleid tot sociale obesitas. We stoppen er van alles in, maar we doen 0 aan beweging en komen niet in actie.

Zowel voor de content creator als de content consumer treedt deze vorm van sociale obesitas op. We zijn zo gewend aan de snelle stories, die niet kwalitatief in beeld of inhoud hoeven te zijn, de social pictures… nu steeds minder zonder filter (of make-up, kleren, gekamd haar; lekker authentiek), de kleurrijke flitsende ad die leidt naar een landingspagina en meer. Social Fastfood van Mac Insta, Burger Book, KfTok, Pizza Tweet en New York In vullen onze consumenten- en ondernemersbrein.

Taalarm & toondoof

De vocabulaire voor het omschrijven van wat we ‘voelen’ is dramatisch. Zo heeft Clubhouse me laten zien dat onze emotionele communicatie niet verder reikt dan:

• (Zo) Mooi

• Puur

• Echt Authentiek

• Dat raakt me (diep)

• Mezelf zijn

• Echt

• Verbinden | connectie

• Lastig

• Aanvullen

• Oprecht

En bovenstaand vocabulaire brengen we ook graag in verbinding met persoonlijk leiderschap, vrij zijn, zelf bepalen.

Ik geloof dat we het dieptepunt bereikt hebben in een discrepantie tussen gezien willen worden, de top (liefst alleen) willen bereiken en tegelijkertijd snakken naar (oh jee daar komt ie weer) oprechte verbinding met anderen. Letterlijk afgesloten zijn van mensen in quarantaine heeft ons allemaal doen nadenken over de zin en onzin van het leven , maar of we ook antwoord hebben gekregen op “wat vind ik nu eigenlijk belangrijk?”, ik voel het nog niet.

Nu erken ik direct dat ik een directe communicatiestijl heb. Iedere andere vorm, kan me soms echt op het verkeerde been zetten.

Ik raakte echt in de war toen ik in een Clubhouse room een scherpe analyse deed over ons gedrag en interactie op social media en een van de enthousiaste mensen in de room reageerde met “oh Onica je hebt een aantal dingen gezegd, die me zo diep raken.” Uit nieuwsgierigheid en verder de diepte in willend stelde ik daarop de vraag: “Zou je me kunnen vertellen wat je zo diep geraakt heeft?” Het antwoord: “ja, dat weet ik niet…” en na wat gestuntel met woorden als “puur, authentiek en mooi”, wist ik nog steeds niet of ik de plank nu mis had geslagen of dat er iets anders aan de hand was. En het beangstigde me ook… het is toch freaking scary als jij de baas bent over je hoofd en lijf en er iemand anders diep bij je binnenkomt, maar je weet niet wie en ook niet hoe?!! Normaliter noemen we dat verkrachting. Zijn we nu zo ver gezonken dat we communicatief misbruikt kunnen worden?

Hoe zat het ook weer

Social media heeft ons afgestomd van taal, verwoorden wat we denken en de kunst die we ooit hadden om taal te gebruiken om tot verbinding te komen (of deze heel bewust te verbreken), wederzijds respect te krijgen, op elkaar wachten, onze wereld te verruimen en meer.

We weten gewoonweg niet meer hoe het ging. Sterker nog, we zijn verbaasd over hoe fijn het ook weer voelt om in een audioroom, netjes te wachten op je beurt tot de ander is uitgesproken. En eerst te zoeken naar een aanvulling op wat er voorafgaand gezegd is, alvorens we ons eigen punt willen maken.

En als echte Hollanders, vinden we natuurlijk ook heel veel van hoe dat in andere culturen gaat, zoals in Engeland en America, waar men - op deze nieuwe audioplatformen - veel meer samen werkt om gezamenlijk publiek op te bouwen en te bereiken, normen en waarden in communicatie op een (voor ons Hollanders) hoger niveau brengen, de rust brengen in hun stem om de kwaliteit van het gesprek te bewaren. Dat vinden we overrated, overdreven. Toch gaat er in die rooms geen spreker over elkaar heen, sluiten ze netjes af met “I am … and I’m done speaking” waarmee de volgende persoon de ruimte krijgt te reageren, aan te vullen of er vol tegenin te gaan.

Modereren is een vak

Je merkt aan de gespreksvoering dat we het ook lastig vinden te modereren. Tja naar Eva, Matthijs, Jeroen en Humberto kijken is natuurlijk heel iets anders dan het nadoen. Toch heb je in zo’n audio room veel minder afleiding. Je wordt niet afgeleid door (imponerende) presence, foute schoenen, of gefriemel van mensen aan tafel, blikken die je niet kunt lezen en dus gaat gissen hoe erop te acteren… nee audio rooms geven je de ruimte om te vragen, samenvatten, bruggen te slaan en focus aan te brengen in het gesprek. Met een belangrijk voordeel: je kunt iemand letterlijk muten om in te grijpen en het gesprek bij te sturen. (Uiteraard vraagt dit subtiliteit, respect en timing)

Als toetsenbord helden vraagt de nieuwe social media dat we weer teruggaan naar onze taal. Niet meer typen en stoer doen vanachter onze computers in anonimiteit, maar in gesprek, sociaal, op het podium uitkomen voor wat we denken, voelen, ons afvragen, niet weten, over willen dragen, willen leren en delen. Wanneer is de laatste keer dat we dat gedaan hebben?

“Pfff kost zoveel moeite… praten”

Toch is het verbazingwekkend waar te nemen in de afgelopen weken, dat de audio hype voor de early adopters weer afneemt. Men last zelfs zomerrecessen van Clubhouse in. Als marketing strateeg valt mijn mond iedere keer weer open van verbazing als ik het weer iemand hoor zeggen. “Nee van de zomer ff geen Clubhouse joh.” Want het is natuurlijk de normaalste zaak van de wereld dat we 1 of meerdere van onze communicatiekanalen naar onze audience compleet stilleggen. Ik heb mensen van niets een in luttele weken een audience van 500-20000 zien opbouwen om van de een op de andere dag spontaan te verdwijnen met een dagelijkse of wekelijkse room. De antwoorden waren voor mij verbijsterend: “ja joh, het kost echt mega veel aandacht en concentratie. En ook tijd.. zoveel om dan ook nog op te volgen. Je moet de hele tijd opletten in zo’n gesprek.”

Vooral bij dat laatste was ik in totale shock. Social media heeft ons bijna geïndoctrineerd met de gedachte dat aandacht krijgen en gezien worden van belang is… maar nu het dan eindelijk leidt tot echt contact en directe verbinding, dan vinden we dat intens, veel, concentratieproblemen en gedoe. Even in context plaatsend, ik heb alleen ondernemers en marketeers deze vraag gesteld. Type personen waarvan je dus mag aannemen dat direct contact met publiek, opbouwen, consistent aanwezig zijn en netwerken in basis de focus zou moeten zijn. Let wel het merendeel van deze mensen zet advertising in om klanten te vinden en awarness te creëren. Het lukte ze daarentegen in luttele weken - zonder €1 investering - om een nieuw publiek op te bouwen en rechtstreeks met dat publiek interactie te hebben, maar als het aankomt op doorpakken vanuit die actie blijft het stil.... Je leest het… mijn verbazing is niet in woorden te vatten.

Waar de kansen liggen

In 5 rooms met ieder gemiddeld 50 mensen vroeg ik wat de reden is dat ze kozen voor een audio social medium. 70% gaf als belangrijkste redenen nieuwsgierigheid en zichzelf willen verrijken met nieuwe kennis en netwerk.

We kozen dus niet voor een zakelijk gewin maar voor persoonlijke interactie, (gezonde) consumptie en ontwikkeling.

Als merkstrateeg zie ik uitgelezen kansen voor merken om hier op in te spelen en de data die we de afgelopen 10 jaar verzameld hebben eens voor ons te laten werken, door al die marketing en salesvragen die we hebben, gewoon eens aan het publiek te vragen. Kost ook nog eens aanzienlijk minder geld dan de ads en de ROI neemt drastisch toe.

Ik beraad me nog of ik - alvorens we de diepte in gaan - eerst een room moet organiseren over emotionele communicatie; hoe doen we dat? Zodat we onze vocabulaire weer wat uit kunnen breiden voor we weer echte gesprekken met elkaar kunnen voeren. Zo geven we woorden als “authenticiteit” en “verbinding” hun betekenis weer terug.

Blijf volgen voor praktische hulp om audio in te zetten. Mijn dm staat open voor audio berichten in respons op dit artikel.. maar typhelden zijn ook van harte welkom ;-)